Terugblik op het LIGA seizoen 2021-2022

Nu het Belgische handbalseizoen erop zit, kunnen we ook even terug blikken op het mooie seizoen dat onze 2de ploeg heeft gespeelt onder leiding van Bram Dewit.

Deze terugblijk doen we samen met de 2 kapiteins van de ploeg Arne en Daan en met de trainer/coach Bram Dewit.

Na twee door corona in het water gevallen seizoenen, waren onze heren 2 zeer gemotiveerd om dit seizoen(2021-2022) alles te geven.

Voor Arne was de start redelijk moeilijk: “Ik heb in het begin van het seizoen een onzeker gevoel gehad. Na al twee seizoenen te moeten stoppen door corona, had ik het gevoel dat we nog een derde seizoen moesten stop zetten door deze corona (Gelukkig was dit niet en hebben we ons seizoen mooi kunnen afsluiten.). “

Voor Bram was dan weer de voorbereiding niet zo goed verlopen: “Ik merkte dat veel spelers terug in het ritme van 3 à 4 keer trainen per week dienden te komen. Tel daarbij dat er toch een aantal spelers herexamens hadden en dat er ook een aantal spelers na 2 jaar niet op vakantie te kunnen gaan, toch absoluut op vakantie wilden gaan en het was de ideale cocktail om een zeer zwakke voorbereiding te doen”

Daan voegt eraan toe: “De ploeg had zichzelf de ambitie opgelegd om te eindigen in de top drie. Velen vonden dit misschien te hoog gegrepen aangezien de kern vooral uit jonge spelers bestaat, maar de groep besloot desalniettemin dat de derde plek een haalbaar en mooi resultaat zou zijn.”

En dus na een stevige voorbereiding stond al meteen een zware wedstrijd op het programma: de verplaatsing naar titelkandidaat Uilenspiegel. De mannen van trainer Bram Dewit trokken ondanks een goede wedstrijd aan het kortste eind.“Het was een zeer leerrijke en interessante match, maar we waren nog niet klaar voor de competitiestart” aldus Bram Dewit “En daarna hebben we een stevig tandje bijgestoken, zes wedstrijden op een rij hebben we toen niet meer verloren” geeft Daan nog aan. “Voor mij was onze beste match van het seizoen in Eeklo, Eeklo heeft allemaal stevige grote kerels en wij dienden daar ons snel handbalspel tegenover te zetten, we sluiten deze match winnend af met 34-38.” Zegt Bram met enige fierheid.

Deze indrukwekkende reeks werd beëindigd door die andere titelkandidaat, Waasmunster. Een week later werd dit nipte verlies doorgespoeld met een overwinning tegen de streekgenoten en toekomstige medespelers van Hasselt. Ondanks nog een verlies met het kleinste verschil in Lebbeke mocht er tevreden teruggekeken worden op de eerste seizoenshelft.

Arne verwoorde het zo: “Wij hebben allemaal onze ups en downs gehad tijdens het seizoen. De downs hebben soms geleid tot ons verlies. Dit was niet altijd zo gelopen, omdat wij als team soms inzagen tijdens de tweede helft van een match dat we deze niet mochten verliezen en staken we soms een tandje bij en vochten we tot het einde. De downs kwamen vooral door geblesseerde spelers,examens,etc. De ups mogen we niet vergeten. Wij hebben wedstrijden gehad waar we van de eerste seconde tot de laatste seconde hebben gevochten en hier haalde wij ook plezier uit. Na zo een wedstrijd kon er wel eens gelachen worden met de domme of grappige fratsen die spelers hebben uitgehaald tijdens een wedstrijd.”

De tweede helft van het seizoen verliep met vallen en opstaan. Het blessureleed sloeg toe in de ploeg. Hansoulle en Saenen scheurden allebei hun voorste kruisbanden, Thirion werd geopereerd aan zijn knie en Vanhove klonk zijn enkel om. Dit leidde tot een aantal spijtige punten verliezen, maar al bij al konden onze heren 2 trots zijn op hun prestaties.

Volgens Bram kwam dit door verschillende factoren: “Aangezien we een zeer jonge ploeg hadden met alleen maar studenten, staat de januari periode in het teken van de blok voor de examens en de examens zelf. Hierdoor kan je bijna nooit volledig samen trainen. En dan kwamen de kleine blessuurtjes in januari er nog bij, waarmee je dient rekening te houden. Ook mag je de stres en de onzekerheid van het hele fusie verhaal niet vergeten, dat heeft de hele 2de helft van het seizoen boven de club gehangen. Door dit alles is onze 2de seizoenshelft eentje geweest met hoogtepunten en laagtepunten, maar ik verkies alleen maar de hoogtepunten te onthouden.”

Daan vertelt verder hoe het einde van het seizoen verlopen is: “Toen we de zure nederlaag leden tegen Hasselt, besefte niemand van de spelers dat dit onze laatste wedstrijd samen was onder de naam Handbal Tongeren. Lebbeke gaf namelijk forfait de week erna. Dit was niet het einde waar de meeste op gehoopt hadden. Maar ondanks deze anticlimax konden we toch nog iets vieren. Eeklo speelde gelijk op de laatste speeldag waardoor ze met evenveel punten eindigden als Tongeren. Door het betere doelpunten saldo kwamen wij dus op de derde plaats terecht. Missie voltooid! Deze zeer verdiende podiumplek is een mooie beloning voor het geweldige seizoen.”

Arne vult hier nog aan toe: “Tijdens de trainingen moesten we hard werken en leidde soms tot onderlinge frustraties. Wij hebben ook rustige trainingen gehad en dat vonden we wel eens fijn. Voor Bram mochten de trainingen soms ook wel eens plezier zijn dan alleen technisch werken.

Een team heeft natuurlijk ook een trainer nodig, onze trainer Bram heeft ons zeker goed

begeleid in het spelen van handbal, maar ook naast het veld stond hij klaar voor zijn spelers. Dit is ook een belangrijke eigenschap zodat de spelers de trainer anders leren kennen dan alleen als ‘trainer’.

Een team maak je niet alleen op de trainingen, maar ook naast het veld. In het begin van het seizoen was het nogal moeilijk om veel te doen door corona. Uiteindelijk hebben we wel een BBQ gedaan, iets gaan drinken in de cafetaria, gaan feesten,…. Al deze dingen zijn belangrijk om de sfeer in de groep optimaal te houden! Als de sfeer niet goed zit, dan gaat dit ook ten koste van de prestaties op het veld. Als afsluiter van het seizoen hebben wij een ploegweekend gedaan. Hier laten we ons allemaal eens goed gaan om het seizoen mooi af te sluiten.

Als laatste wil ik het nog even hebben over onze derde plaats. Ons doel was om in de top drie te raken en dat hebben we gehaald. Dus dikke merci en proficiat aan de medespelers en trainer."

Het slotwoord is aan de trainer: “Kijk, de bedoeling van een 2de team is om de spelers individueel proberen klaar te stomen om een stapje hogerop te zetten(liefst naar het 1ste team). Ik ben heel fier dat 5 van mijn spelers volgend seizoen in 1ste nationale gaan uitkomen. Andere spelers hebben ook enorme stappen voorwaarts gezet. Het moeilijkste voor mij was om de spelers individueel beter te maken, iedereen zoveel mogelijk speelminuten te geven, maar toch nog een resultaat te behalen. De spelers hadden zichzelf de 3de plaats als doel opgelegd, ik ben blij dat ik hen daar een beetje heb bij kunnen helpen. Als jongste ploeg in de reeks hebben we toch maar deze interessante 3de plek behaald. En bovendien van de 4 herenploegen (van Hasselt en Tongeren) hebben we toch maar mooi het beste seizoen gedraaid. Ik vond het een zeer fijn seizoen om met deze spelers samen te werken, het zijn stuk voor stuk goede spelers, maar vooral ook goede personen. Ik wens hen te bedanken voor het afgelopen seizoen en ik wens hen ook veel succes volgend jaar!"